De Vriendschap

De molen is drie dagen per week in bedrijf en heeft een molenwinkel met een uitgebreid assortiment meel- en bakproducten. Openingsdag is zaterdag 10.00 tot 16.00 uur. Rondleidingen op afspraak.
Telefoon 0294-417024 / 06 54 793 994 of e-mail
Overbrengingen 4 koppels maalstenen

Geschiedenis

De Vriendschap is een in 1900 gebouwde en als korenmolen ingerichte achtkante bovenkruier met stelling. Van de vroegere omgeving is weinig meer over dan de naastgelegen houtzaagmolen De Eendracht. De bij de molen behorende molenaarswoning en schuren zijn in het begin van de jaren zeventig vanwege bouwvalligheid gesloopt. Ofschoon de bebouwing tot aan zijn voet is opgerukt, domineert de molen door zijn forse afmetingen toch de omgeving. Te samen met De Eendracht vormt hij een niet weg te denken element aan de westelijke oever van de Vecht. Hij bepaalt, zeker gezien vanuit het oostelijk van de rivier gelegen open weidegebied, in hoge mate het gezicht op de oude stad Weesp.
In 1694 werd door vier windkorenmolenaars en brandewijnbranders bij de Domeinen en Rekenkamer van Holland het recht van de wind aangevraagd voor de te bouwen achtkante stellingkorenmolen, die Het Bosch zou worden genoemd. Een naam die in 1810 veranderd zou worden in Het Bosch in het Anker waarna het in 1813 Het Anker werd.

In 1816 kwamen de eigenaars van molen Het Anker en van de elders in Weesp staande molen De Vriendschap overeen hun bezittingen te ruilen, hetgeen mede tot gevolg had dat Het Anker werd omgedoopt in De Vriendschap.
Tussen de jaren 1831 en 1840 werd naast de molen een houten gebouw opgetrokken dat was ingericht tot rosmolen, uitgerust met twee paar stenen en naar alle waarschijnlijkheid bedoeld om in windstille tijden de productie gaande te kunnen houden. In 186o kocht W. van den Akker, sedert 1856 molenaar op molen De Haan, eveneens te Weesp, molen De Vriendschap met daarbij behorende rosmolen, wagenhuis, paardestalling, knechtswoningen, erven en tuin. Het molenaarsvak was Van den Akker niet vreemd, want in 1856 kwam hij als molenaar vanuit Lage Vuursche naar Weesp.

Op 23 september 1899 brandde De Vriendschap, als gevolg van blikseminslag tot op de grond toe af. Op de fundering van de verbrande molen werd in 1900 de uit Amsterdam afkomstigstige molen De Eendracht herbouwd. Deze stond aan de Kostverlorenvaart en was als volmolen gebouwd, waarschijnlijk in de 18de eeuw. In 1842 werd hij tot korenmolen verbouwd, maar hij was in 1888 al niet meer in bedrijf. Nadat al eerder in De Vriendschap een motor als hulpkracht was geïnstalleerd is in de Tweede Wereldoorlog voor het laatst op windkracht gemalen. Hierna volgde stilstand en gebruik als opslagruimte.

In 1974 kon de inmiddels zwaar in verval geraakte molen door de gemeente Weesp worden aangekocht waarna in de jaren 1975-1976 algehele restauratie plaatsvond. De molen wordt nu weer geregeld in werking gesteld voor het malen van graan. Samen met de naastgelegen molen De Eendragt vormt de molen langs de Vecht een prachtig panorama.

Constructie

De nagenoeg geheel grenen romp staat op de vrij hoge penanten van de afgebrande voorganger. Op het onderachtkant staat een bovenachtkant met een boventafelement met blokkeel-constructie. De kap is in 1975-1976 geheel vernieuwd en kruit op houten rollen. Het wiekenkruis bestaat uit twee ij2eren roeden, die sinds de restauratie zijn voorzien van fokwieken met remkleppen. De molen heeft een Vlaamse vang. Op de stellingzolder liggen vier koppels stenen die op twee maalstoelen zijn opgesteld. Ook is er een sleepluiwerk.

Voorheen stond op de begane grond een hulpmotor die via het spoorwiel het gaande werk kon aandrijven. Het ijzeren tussendrijfwerk tussen motor en spoorwiel is nog aanwezig. Bijzonderheid bij deze molen was de vroegere toegankelijkheid per schip vanaf de Vecht. Op een foto van de afgebrande voorganger is dit duidelijk te zien. In de tijd dat het transport te water een grote rol speelde kwam dit bij meer molens voor, onder andere bij de voorgangers van de eveneens aan de Vecht gelegen korenmolens te Vreeland en Loenen. Vermoedelijk is de toegang te water bij de bebouw in 1900 komen te vervallen.

Bij graafwerkzaamheden tijdens de laatste restauratie zijn onder in de molen nog restanten ervan aangetroffen. De contouren zijn nu in de bestrating van de begane grond aangebracht. De toog in de veldmuur aan de rivierzijde geeft de plaats van de vroegere invaaropening nog duidelijk aan. In het begin van deze eeuw waren er twee inritten om met paard en wagen tot in de molen te kunnen komen. De huidige inrit is pas later aangebracht.
De molenaar is aangesloten bij het Gilde van Ambachtelijke Korenmolenaars.